Öyle Bir Geçer Zaman Ki- Replikler

Osman'ın repligi var mı bilmiyorum.
Ben masal gibiydim. bir vardım bir yoktum.
çünkü çocuktum. büyükler beni görmek isterlerse var olurdum.
görmek istemezlerse yok. ama yanılıyorlardı.
ben hep vardım. en çok da beni yok sandıkları zamanlarda vardım.
hepsi birbirlerini birbirlerine göründükleri kadar biliyorlar tanıyorlardı.
oysa benim yanımda bütün maskeleri düşüyordu. çünkü ben çocuktum.
yoktum. onları en gerçek halleriyle çizdim aklımım defterine.
ben büyüdükçe onlar masal oldu içimde.

Dizinin başındaki Osman'ın konuşması.
Babam kim bilir kaçıncı kere dönüyordu seferden;annem,babamın her dönüşünü yeni bir başlangıca çevirmek için hep yeni bir umutla hazırlanırdı.
Misafir tabaklarını çıkarması annemin bütün aileye yaptığı barış çağrısıydı.Kendisi önceden yaşanmış bütün kavgaları,kırgınlıkları unuturdu.
Herkesinde unutmasını isterdi.Bu defa da aynı şeyi yapıyordu.Ama babamın bu gelişi ailemizi fırtınalı denizlere sürükleyecek bir maceranın başlangıcıymış,bilmiyordum.
Adım Osman.O zamanlar 6 yaşındaydım.Zaman beni ve hikayemdeki herkesi önüne katıp karşı konulmaz bir sel gibi sürükledi.
Sinsi ve acımasız,hoyrat ve insafsız.Her şey dün gibi ama artık geri dönüş yok.
Öyle bir geçer zaman ki ancak anılar kalır bu selden geriye.

Aralarda başka konuşmalar vardı ama ben sadece Osman'ın konuşmasını eklemek istedim

Üniversite Kantin,Hakan Berrin'in yanına gelir...
Hakan:Tanıdığım bir göz doktoru var;arkadaşım.Eğer istersen senin için bir randevu alabilirim.
Berrin:Bana mı dedin?
Hakan:Sana dedim.
Berrin:Gözümün bozuk olduğunu nereden çıkardın?
Hakan:Beni görmedin.Gördüğün halde görmemezlikten gelecek kadar kaba biri olmadığını bildiğim için,gözünün bozuk olduğu sonucuna vardım.
Berrin:Küstahlık etme.
Ahmet'in onları izlediğini görürüz.
Hakan:Beni kantinin ortasında,arkadaşlarımın önünde küçük düşürdün.
Berrin(parmağını sallayarak):Sen benimle bu tonda konuşamazsın!
Ayten:Yapmayın Allah aşkına.Bir yanlış anlaşılma olmuştur,Berrin seni neden görmezden gelsin?Fark etmemiştir canım kalabalıkta.
Ay o hiç çevresine bakmaz ki zaten,ben bile kaç kere önünde durdum görmedi beni.Ay öyle değil mi Berrin?Hakan'ı herhalde görmedin di mi?
Berrin:Ne biliyim canım,Allah Allah.Belki de görmüşümdür,ne varmış?
Ayten:Ay yapma ama Berrin.
Berrin:Bu masanın havası sana uygun değil,iyisi mi sen uzaklaş.
Hakan:Sana soracak değilim.
Sandalye çekip oturur.
Berrin:Sen kimden izin aldın?
Hakan:Kimseden.
Berrin:O zaman ben kalkıyorum.
Ayaklanan Berrin'i kolundan tutar Hakan ve Ahmet'in onlara baktığını görürüz.
Hakan:Saçmalama otur şuraya.
Berrin:Bırak kolumu.
Hakan:Saçmalama,bana serseri adam muamelesi yapamazsın!
Ayten:Yapmayın ne olur,rezil oluyoruz.
Hakan:Otur şuraya konuşalım adam gibi.
Berrin:Sen adam mısın be?
Hakan:Sen benimle böyle konuşamazsın.
Ahmet:Hanımefendinin kolunu bırakırsan iyi olur arkadaşım.
Hakan:Sen kimsin ya?
Ahmet:Tanışmıyoruz,ama yaptığın doğru değil.
Hakan:Allah Allah.Senden mi emir alıcaz?
Ahmet:Ben emir veremem sana.Ama yaptığın doğru değil seni uyarıyorum.
Hakan:Hatırladım seni,sen şu ders basan sonra sandalye tepesinde nutuk atan adamsın.
Ayten:Hakan...
Ahmet:Tanımlaman her ne kadar doğru değilse de evet,ben o adamım.
Hakan:Anlaşıldı. (Berrin'e dönüp) Kendine fedai tuttuğunu bilmiyordum.Seni bu kadar korkutacak ne yaptım acaba?
Hakan gider,Berrin Ahmet'e gülümser Ahmet'te gider.
****
Üniversitede Berrin'in Ahmet'in yanına gittiği kısım...
Berrin:Şey...Biraz konuşabilir miyiz?
Ahmet'in arkadaşları gider...
Ahmet:Tabi buyurun sizi dinliyorum.
Berrin:Ben sabahki,kantindeki davranışınız için size teşekkür etmek istemiştim.
Hakan'ın onları izlediğini görürüz.
Ahmet:Teşekküre luzüm yok.Aslında böyle korumacı davranmak pek iyi bir şey değil.Sonuçta sizde kendinizi koruyabilirsiniz elbette ama yani öyle fiziksel olarak,yani kolunuzdan öyle- (konuşamamasına ölürüm ya)
Berrin:Haklısınız,haklısınız.Ama yine de teşekkür ederim.
Ahmet:Bi' şey değil.
Çok güzel bakışmalar olmaktadır aralarında...
Berrin:Hoşçakalın...
Berrin gidiyorken Ahmet konuşmaya başlar.
Ahmet:Bu arada,hukuktasınız değil mi?
Berrin:Hıhı.
Ahmet:Kaçıncı sınıf?
Berrin:2,siz?
Ahmet:Hukuktayım bende,4.Sınıf.Ama alttan çok dersim var,siz benden önce mezun olursunuz.
Gülerler...
Ahmet:Adınız?
Berrin:Berrin.
Ahmet:Berrin...Memnun oldum.Ahmet bende...
Berrin:Bende memnun oldum.
Berrin elini kaldırır arkasını döner,Ahmet'te elini kaldırır.
Arkadan Hakan'ı görürüz.
Hakan:Vay be...
Ya Hakan vay be dersin işte sen anca

Replik yazasım tuttu,tamamen benim yazımımdır,başka yerlerde paylaşılmasın lütfen

Bu arada reytingler oldukça iyi gelmiş çok sevindim,umarım hep böyle olur

Osman'ın Karakter Tahlilleri

Cemile
Gül Şurubu yapardı bana elleriyle. Bu yüzden, gül şurubu annemin kokusudur, gülüşüdür. Bana bakışı, dokunuşudur. Gül Şurubu kokar annem hayallerimde...

Ali Kaptan
Seviyordum. Hem de kızıyordum. En fenası, bu iki duygunun buluştuğu anlardı. Böyle anlarda sevgi de kızgınlık da yok olur, bambaşka bir duyguya bırakırdı yerini: Acıma duygusuna! Bu yük ağır gelirdi bana, ağlamak isterdim.

Berrin
Benim yarı annemdi. Annemin olmadığı yerlerde annelik görevleri ona kalırdı. Ama bir gerçek vardı. Annem yanımızda olmadığı zaman Berrin annesiz kalıyordu. Kimse bunun farkında değildi.

Aylin
Hayatın zorlukları karşısında hep kestirme bir yol aradı. Kolayın ve rahatın peşine düştü. Zor yollardan geçenler hayatla terbiye olurlar. Kişilikleri böyle oluşur. Aylin bunu göremedi.

Mete
Boyun eğmekle, isyan arasındaki sınırdaydı hep. Saflığına vurulup, onu bağrımıza basmak istediğimizde, vahşi ve ürkek doğası buna izin vermezdi, kaçardı. O, birine sarılmak istese, farkında bile olmadan tırmalardı.

Carolin
Babamın aşık olduğu Hollandalı kadın. Annem için "O Kadın"... Bizim hayatımızda büyük çalkantılara yol açan her davranışı onun için basit bir hayat gerçeğiydi. Aşık olmak, evlenmek neyse; boşanmak da oydu onun için.

Ben mi?
Ben Osman.
O zamanlar 6 yaşındaydım.
Masal gibiyim.
Bir vardım, bir yoktum.
Çünkü çocuktum.
Büyükler beni görmek isterlerse "var"
Görmek istemezlerse "yok".
Ama yanılıyorlardı. Ben hep "var"dım.
En çok da beni "yok" saydıkarı zamanlarda...
__________________

1.Bölüm

Cemile: Mete !! Oğlum noldu kavga mı ettin ?!

Mete: Kavga ettim,dayak yedim..Ama onları ifrit ettim.pes et dediler , etmedim.pes etmeyince yine dövdüler ama pes etmedim anne..hiç..en sonunda yoruldular,beni dövmekten vazgectiler.anlıyor musun anne ? öyle sahane ,öyle inatla dayak yedim ki benden korktular..beni bırakıp koşa koşa kaçtılar.

Cemile: Sen nediyorsun Mete ?

Mete: Ben odama gidiyorum .. Babama söylersin bugunluk paparamı yedim , onunki de yarına kalsın..

2. Bölüm'den

Osman:

Evin içine efsunlu, esrarlı bir hava çökerdi bazen. Bu efsun annemin ve babanemin gözlerinden, bakışlarından, seslerindeki sisli tüllerden taşıyordu bu defa.Çocukta olsa yakınlarda erkek tayfasından biri bulunmamalıydı. Mahrem, tehlikeli ve sır dolu bir konuşma yapıcaklardı, kadınca bir konuşma. Bu efsunlu havadan benim payıma 25 kurus ve leblebiciye doğru yürümek düşmüştü.

Cemile : Karolinden gelen mektubumu istiyorsun ?
Ali : Evet, Karolinden gelen mektubu istiyorum.
Cemile : Sevgilin Karolinden gelen mektubu ?
Ali : Evet, Sevgilim Karolinden gelen mektubu.
Cemile : O Gavurun, o gavur o..s-
Ali Cemile'ye tokat atar.

4. Bölüm Fragmanından.

Ali: Carolin. Carolin.
x: aşk mı? aşk? kıskançlık?
x2: bilmem yarın gazeteler yazar nasılsa.
Ali: Cemile? Cemile? Cemile? Kaza. Kaza.
Alinin abisi: Ne Cemile birini mi bıçaklamış?
Osman: ben annemi istiyom anladın mı?
Mete: anneee!
biri de "mete" diye bağırdı arkasından.
Hasefe nine: Türkiye'ye mi getirdin o gavur karısını?
Ahmet: Anne bu kız?
Ahmet'in annesi sanırım: eee?
Ahmet: Berrin
Hakan: Bu adam Berrin'in başına bela oldu ha! Pervane gibi kızın etrafında dönüyo.
Ayten: Kıskandın mı?
sorgu memuru: Bi daha soruyorum kim yaptı?
Aylin'in kuzeni: Gördüm sizi.
Aylin: Nerde gördün?
Aylin'in kuzeni: Okulun önünde konuşuyodunuz.
Ali: ahh Alla'm
Hasafe nine: tüü diye Ali'ye tükürdü.
Ali: Neler yaşıyorum! Ya bişey söyleyin Allah aşkına ölüyoruz burda meraktan.
Berrin: Anne.
Cemile: Ben bi hata yaptım.

Mete: "annemi mahvettin ben de seni mahvedicem. ben yapıcam bunu ben."
__________________

Osman: Bana masal kitabı okur musun?
Neriman: Masal kitabı da yok.
Osman: Berrin ablam bana her zaman kitap okur bir sürü masal öğrendim ben.
Neriman: Ayy ne iyi ettiiiiinn!
Osman: Sana masal anlatayım mı yenge?
Neriman: Azıcık sussana sen be! Zaten işim başından aşkın. Bir de sen çıktın başıma! Hadi geç otur şuraya!

''O an anladım. Yengem hiç çocuk olmamış, annesinden büyük doğmuş biriydi. Yüreğinin masalı yoktu. Zavallının eksiği buydu.''

5.Bölüm Fragmanı

Osman: Annee!!!
Cemile: Osman, Osman oğlum!!!
-Osman,Cemile birbirlerine sarılmaya çalışır-
-Ali yere çöker-
------------------
Osman: Anne gitme bırakma beni.
------------------
Osman: Bırakın!!!
Berrin: Osman tamam!
-Berrin,Osman'ı kucağına alır-
------------------
Berrin: N'apıcam ben?!
Ahmet: Ne yapman lazımsa onu yapıyosun zaten.
------------------
Ali(Caroline'e): Biz böyle mi konuştuk seninle!!! Polise ifade vermişsin 'beni bıçakladı' diye!!! Böyle mi konuştuk!!!
------------------
Hakan: İyi değerlendirebildin mi fırsatı?! Girdin mi Berrin'in gözüne!!
-Ahmet bir hışımla ayağa kalkar,hemen ardından Berrin de ayağa kalkar-
Berrin: Ahmet lütfen!
Hakan(Berrin'e): Nerdeyse annenin başına dert verdiği için Allah'a şükrediceksin.
-Berrin, Hakan'a tokat atar.-
Berrin: Alçak
------------------
-Arabada-
Aylin: Kimsin sen?
Soner: Anlaşılan senin aklın karışmış.
------------------
-Ali evin kapısına vurur-
Ali: Evimde kalamıyacakmıyım ben?
Berrin: Ne zaman'dan beri evini düşünür oldun!!!
-Mete kapıyı açar dışarı çıkmayaçalışır ama diğerleri onu tutar-
Berrin(Mete'ye):Gel buraya!
Aylin-Berrin: Mete!!!
------------------
Ali: Nerden biliyosun benden boşanmıyacağını?!
------------------
Cemile: Benim hiç mi gururum yok!!!
------------------
Caroline: Ben biliyo çünkü ben kadın.
------------------
-Ahmet, Hakan'a yumruk atar-
Ahmet: Eeeehhh!!!
------------------
x: Ahmet bu işin içinde!
x(2): Evi sıkı takibe alalım!
-Kapının önüne paket içinde bomba bırakırlar-
-Ahmet,Berrin apartman'a girerler-
------------------
Ali: Eğer kabul etmezssen yıllarca hapishanede kalıcaksın!
Cemile: Ben hapse dün mü düştüm be!!! Ben yıllardır hapisteyim!!!
------------------
-Mete bir defter okumaya başlar-
------------------
-Bomba patlar-

3.Bölüm Ali-Cemile(Hastane sahnesi)


Ali:Nasılsın
Cemile:Biraz yorgunum
Ali:Anladım
Cemile:Sen nasılsın
Ali:Bende yorgunum
Cemile:İnsan sahip olduklarının kıymetini ancak elinden kaçırdığı zaman anlıyo.
Ali:Bana mı söylüyosun
Cemile:Yoo kendime söylüyorum..Osmanı çok seviyorum.ama onu daha çok sevmenin lüzümunu anlıyorum.Mete'yi Berrin'i Aylin'i..Sevgiyi alışkanlığa çevirmemek lazım.
Ali:Her şey her zaman insanın elinde olmuyo
Cemile:Elinde olanın kıymetini bilmek lazım
Cemile:Ne tuhaf
Ali:Tuhaf olan ne
Cemile:Çirkinliklere kötülüklere hiç alışılmıyo.onlar insana hep çirkin hep kötü geliyo.İyi şeyler güzel şeyler öyle değil.Onların varlığına alışıyosun. Sonra fark etmez oluyosun Varlığı fark edilmeyen güzellik de yok olup gidiyo.
Ali:Sen filozof olmuşsun
Cemile:Ben..çamaşır yıkarken ütü yaparken hasta çocuklarımın başında beklerken hep hayatın anlamı üzerine düşünüyorum.
Ali:Vay bee.(vay bee yaa.)

Berrin: Yıldızlara bakmak beni korkutur.
Ahmet: Neden? Uzak oldukları için mi?
Berrin: Hayır, yalnız oldukları için. İnsanlar da öyle değil mi? Çoklar ama yalnızlar.
Ahmet: Yıldızlar bir araya gelemezler. Ama insanlar, birbirlerine yıldızlara bakar gibi bakmaktan vazgeçseler bir araya gelirler. Uzaklıklarını da yalnızlıklarını da birbirlerinde unuturlar.

4. bölümdeki Osman ve Berrin sahnnesinden, ben olayı Osman'ın dilinden farklı biçimde anlatıyorum.


O sabah, annem de babam da bana söylenmeyen bir nedenden kaybolmuştu. Merakım beni içten içe kemiriyordu. Berrin ablamın ayak sesleriyle düşlerimden sıyrılmaya çalıştım.
-Tatlım bak oyuncaklarını getirdim. Hadi burada oyna.

Ablam, annemin şefkatiyle bana baktı. Oyuncaklarımı önüme yığdı.

-Canım istemiyor.
-Ama uçak seni çok özlemiş. Sana doğru uçuyor, çuuuuv!

Bu uçak...
Babam?
Büyük bir bavul,heyecanla açılan.
İçinde pırıl pırıl bir oyuncak,
Ve babamın şefkatli elleri arasında uçuyor...
Babam nerede?

-İstemem!

Oyuncaklarımı fırlattım.

Uçmasın o uçak.
Hatırlatmasın babamı,
Diğerleri de.
Hepsi gitsin.
Bu sahne pek tanıdık.
Geçen gece,
babam da masayı böyle yıkmıştı.
Yoksa ben...ben de...onun gibi mi yani?
Babamı özledim ben, bir de annemi, bir de mutlu olmayı.
Haykırmak istiyorum!

-Ben annemi istiyorum anladın mı?! Ben babamı istiyorum anladın mı?!
-Eeeeh, yeter be! Ben de bir sürü şey istiyorum, ben de mutlu olmak istiyorum, yaşamak istiyorum, huzur istiyorum. Anladın mı?!

Berrin ablamın tüm isyanı, düşleri düşen bir saksının içinden fırlayan toprak ve bitkii parçaları gibi etrafa saçıldı.

Daha önce böyle görmüştüm onu,
Babama karşı olan bir isyanı vardı.
Şimdi...o isyan hayata karşı mı?
Berrin'in yüzündeki o isyan ifadesi dağıldı. Bir anlık öfkeydi bu, tanıyordum...
Ne yaptım ben?

Berrin utançla yüzünü çevirdi.

Berrin ablam benim yarı annemdi.
Hatta Mete'nin ve Aylin'in de.
Annemin olmadığı yerlerde annelik görevleri ona kalıyordu.
Herkes de buna alışmıştı.
Ama bir gerçek vardı.
Annem yanımızda olmadığı zaman Berrin annesiz kalıyordu.
Ne ben, ne Mete, ne de Aylin, bunun farkında değildik.


Kalktım, ablamın yanına gittim.

-Berrin abla, Berrin ablaa. Ben seni çok ama çok seviyorum Berrin abla. Özür dilerim.
-Bebeğim, ben de seni çok seviyorum.

Not: Pek olmadı galiba...

Ali.: Nerden biliyosun boşanmayacağını?
Caroline.: Ben biliyo çünkü ben kadın
--------------------------------------------------
C.: (Ali'ye) Hiçbişey olmamış gibi her şeyi zineye çekilip size mutlu bi hayat bağışlicam öyle mi?
---------------------------------
C.:Ben senin karın değilim, bunlar senin çocukların değil, biz senin geminde tayfayız.
--------------------------------
Büyük Osman
Berrin ablam benim yarı annemdi.
Hatta Mete'nin ve Aylin'in de.
Annemin olmadığı yerlerde annelik görevleri ona kalıyordu.
Herkes de buna alışmıştı.
Ama bir gerçek vardı.
Annem yanımızda olmadığı zaman Berrin annesiz kalıyordu.
Ne ben ne Mete ne de Aylin bunun farkında değildik.

5. Bölüm |

b.anne:hadi bakeem gidin yatinuyuyun
osman:ben uyumam bundan sonrada hic uyumuycam
b.anne:neden kuzum
osman:ben uyuyunca bi seyler oluyo ben bilmiyorum sonra annem gidiyo babam gidiyo uyumuycam herseye bakicam ben
b.anne:uyumadan olurmu kuzum
osman:banane
mete:annem aslında babamı ...
b.anne:yeter gari
mete:ben odama gidiyorum

6.Bölüm Fragmanı

Hakan(Berrin'e): 'Patlamada bir kadın ölmüş' dediler. Bizde sen dedik...
-Ahmet Berrin'le arasındaki perdeyi çeker-
-Hakan Amet'e bakar-
-------------------
Ali(Ahmet'e): Sen benim kızımın başını belaya sokan adammısın?
Berrin: Baba!..
Ali: Vatan'a millet'e düşman mı edeceksin!!!!
-Ahmet bir hışımla ayağa kalkar-
Ahmet: Lafını bil yoksa...
Ali: Heee!!!
-------------------
Hakan(Ali'ye): Bazı şeyleri bilmenizde fayda var...
-------------------
Aylin: Soner'le aramda ne olduğunu sanıyorsun sen???
Medude: Bana mı soruyorsun??
-------------------
Caroline: Daha ne yapacak ben söyle!!
Ali: Ya yeter benimde bir sabrım var!!!
-------------------
Berrin(Ahmet'e): Senin gibi büyük ve önemli olan insanlar kiminle olduğuna dikkat etmeli!.. Öyle değil mi?
-------------------
Mete(Ali'ye): Sen artık bizim babamız değilsin!..
-------------------
Berrin: Baba lütfen!..
Ali(Ahmet'e): Ben senin gibi serserilerden korkarmıyım ulan!!! Çuvalla alıp satarım!!!
Berrin: Ahmet!..
-------------------
-Cemile'yi tuvalette sıkıştırıp döverler-
Nezaretteki Kadın: Hapiste geçen yıllar insanın gururunu söndürür!..Pişmanlıklarını büyütür...
-------------------
-Ali odasında, Berrin odanın kapısına vurarak-
Berrin: Annem'in hayatını kararttın, şimdi de çocuklarının hayatını karartıyorsun!!!
-Berrin yere çöker-
-------------------
Hakan(Berrin'e): Senin karşında bütün bildiklerimi unutuyorum...
-------------------
Ali: Açılın ulan!!!
-Osman yukarı, Aylin, Berrin, Mete aşağı Osman'a bakarlar-
-Aylin, Berrin Meteye sarılmış-
-Ali minik bir keman'ı duvar'a vurur-
Ali: Siz beni nasıl pas pas gibi çiğneyip geçiyorsunuz ulan!!!
-Osman merdivenler'den olanları izler-
-------------------
Doktor(Ali'ye): Durumu iyi yarın çıkabilir.
-------------------
Ali: Benim evde kalcak halim yok!..
Caroline: Neden olmasın!?

Ahmet:Bu arada hukuktasınız değil mi ?
Berrin:Hıhı.
Ahmet:Kaçıncı sınıf ?
Berrin:2 siz ?
Ahmet:Hukuktayım bende , 4.Sınıf.Ama alttan çok dersim var,siz benden önce mezun olursunuz.
(gülerler.)
Ahmet:Adınız ?
Berrin:Berrin.
Ahmet:Berrin.. Memnun oldum.Ahmet bende..
Berrin:Bende memnun oldum.
(Berrin elini kaldırır arkasını döner.Ahmet'te elini kaldırır.)
Arkadan Hakan görünür.
Hakan:Vay be !

Osman:Bana masal kitabı okur musun ? (yerimyerim)
Neriman: Masal kitabı da yok.
Osman:Berrin ablam bana her zaman kitap okur.Bir sürü masal öğrendim ben.
Neriman: Ay ne iyi ettiiiiiiiiin!
Osman: Sana masal anlatayım mı yenge ?
Neriman: Azıcık sussana sen be ! Zaten işim başından aşkın.Bir de sen çıktın başıma!Hadi geç otur şuraya! (ekrandakiler nerimanı 1 dklığına da olsa boğmak ister o an.)

(osman gider oturur.)

''O an anladım. Yengem hiç çocuk olmamış, annesinden büyük doğmuş biriydi. Yüreğinin masalı yoktu. Zavallının eksiği buydu.''

Babam kim bilir kaçıncı kere dönüyordu seferden.
Annem , babamın her dönüşünü yeni bir başlangıca çevirmek için hep yeni bir umutla hazırlanırdı.Misafir tabaklarını çıkarması annemin bütün aileye yaptığı barış çağrısıydı.
Kendisi önceden yaşanmış bütün kavgaları , kırgınlıkları unuturdu..
Herkesin de unutmasını isterdi.Bu defa da aynı şeyi yapıyordu.
Ama babamın bu gelişi ailemizi fırtınalı denizlere sürükleyecek bir maceranın başlangıcıymış , bilmiyordum.
Adım Osman.O zamanlar 6 yaşındaydım.Zaman beni ve hikayemde ki herkesi önüne katıp karşı konulmaz bir sel gibi sürükledi..
Sinsi ve acımasız , hoyrat ve insafsız.Her şey dün gibi ama artık geri dönüş yok..
Öyle bir geçer zaman ki ancak anılar kalır bu selden geriye..

Öğretmen yabancı bi şarkı söyler piyano çalarak
mete öğretmenin yanına gelir ve oturur bu sırada aylin kapıdan gizlice ikisini de izlemektedir.
Mete.: Bu şarkıda ne diyo?
Öğretmen.: Bu aşk şarkısı. Ben seni sevmek için daha çok küçüğüm diyo.
Mete.: Ya

Hasefe:Hadi bakeeeeem.Gidin yatın uyuyun.
Osman:Ben uyumam.Bundan sonrada ; hiç uyumicam.
Hasefe:Neden kuzuuum?
Osman:Ben uyuyunca bi' şeyler oluyoo , ben bilmiyorum.Sonra annem gidiyo,babam gidiyo..Uyumiycam herşeye bakıcam ben.
Hasefe:Uyumadan olur mu kuzum ?
Osman:Banane.
Mete:Annem aslında babamı ..
Hasefe:Yeter gari.
Mete:Ben odama gidiyorum.

Ahmet_Berrin_Hakan

Hakan Berrinlerin masaya doğru gelir.

Hakan:Merhaba
Berrin:Merhaba
Ahmet'e bakarak
Hakan:Naber? İyi değerlendirebildin mi fırsatı hı? (Ahmet Berrin'e bakar. Geri Hakana çevirir bakışlarını) Girebildin mi Berrin'in gözüne?
(Ahmet sinirlenir masaya vurarak ayağa kalkar Hakan'ın üstüne yürür Beririn araya girer Ahmet'i tutarak)
Berrin: Ahmet Lütfen! Çok ileri girttin Hakan yeter artık ne demek istiyorsun sen?
Hakan:Ne susuyorsun konuşsana
Ahmet:Dışarı çıkalım
Hakan:Hay hay çıkalım (Ahmet dışarı doğru yürüsede Berrin engel olur.)
Berrin:Ahmet uyma ona(Ahmet'in burada ki Berrin'e bakışı çok tatlı)
Hakan:Senin annenden izin alman gerekiyor anladığım kadarıyla
(Ahmet Hakanın üstüne yürür Berrin durdurur)
Berrin:Ahmet lütfen! Uyma ona
(Berrin Ahmet'in elini tutar. Hakan bozulur bu duruma)
Hakan:Neredeyse annenin başına verdiği dert için Allha şükredeceksin.
Berrin:Ne
Hakan:Böylece birbirinizin kucağına atlamak için bahaneniz oldu.
(Berrinden tokatı yer hakettide yani baya ağır bir laftı söylediği)
Berrin:Alçak
Hakan:Ahmet'e bana uymamasını söyledin ama sen bana uydun.Görüyorsun ya Berrin bana uymamak o kadar kolay değil.Ben insanı kendime uydurmasını bilirim.Sende uydun, işte artık bu böyle gider.
(Önce Ahmet'e sonra Berrin'e bakar)
Hakan:Müsadenizle

Ahmet_Hakan kavga

Hakan:Berrin'in peşini bırakacaksın(tabi tabi hemen yarın bırakır)
Ahmet:Ben kimsenin peşinde değilim
Hakan:Hadi be, Berrin'in aşkı senin gözünü kör etti diye herkesi kör mü sanıyorsun?
Ahmet:Sen kedine bak
Hakan:Ben senin(Ahmet'e vurmak için ona doğru adım atar ama vazgeçer)Bana bak o kız sana göre değil.Aklını çelme.
Ahmet: (Hakan'a üstüne doğru yürüyerek)Bi kere Berrin o kız değil.(Nasılda saunuyor)Aklını çelmeye çalıştığım felan da yok.
Hakan:Yalan söyleme lan. Kızın etrafında pervane olduğun yalan mı? Ne oldu dilini mi yuttun?
Ahmet:Yutmadım
Hakan:Şu haline bak. Kılığına,kıyafetine bu devrimci pozlarıyla kızı kandırırım diyorsan boşuna kandırma kendini.Berrin sana layık değil.Sen git kendin gibilere asıl
(Yitekler Ahmet'i)
Ahmet: Eehhh
(Dayanamaz ve yumruk atar kavga etmeye başlarlar. Berrin görür kavga ettiklerini)
Berrin:Ahmet,Hakan (Çantasını bıraakarak onlara doğru koşmaya başlar) Durun,durun napıyorsunuz? Durun,durun. Ya napıyorsunuz siz? Ya yeter,yeter,yeter(Daha fazla dayanamaz ve olduğu yere çöküp ağlamaya başlar.Ahmet ve Hakan şaşkınlık,ve pişmanlık içinde ona bakarlar)


Berrin_Ayten

Berrin lavoboda kavgadan sonra yüzünü yıkayıp kendine gelmeye çalışırken

Berrin:İnanamıyorum, benim için kavga ettiler.
Ayten: (hayran bi şekilde)Ne romantik
Berrin:Neresi romantik birbirlerinin kafalarını kırıyorlardı.
Ayten:Ayol ikiside sana aşık romantik olan bu işte
Berrin(sessizce)İkiside sana aşık
Ayten:Romantik

5. bölüm Ahmet&Berrin adliye'nin önündeki konuşma

Berrin:Of napacağım ben
Ahmet:Bugüne kadar çok cesur ve metanetli davrandın. Bunlar senin kişiliğinde var.Napacağım ben diye sorma. Napman lazımsa onu yapıyorsun zaten.
Berrin:Evet ama aklım çok karıştı
Ahmet:Hişşt sakin ol. Aylin,Mete,Osman bunlar sana bakacaklarüseni örnek alacaklar.Sen iyi olursan onlarda iyi olacak,sen dik durursan onlarda dik duracak.
Berrin:Saol Ahmet sen olmasaydın..
Ahmet:Ben olmasaydım da aynı şeyi yapıyordun zaten.
Berrin:Peki şimdi napacam
Ahmet:Öncelikle bi avukat bulmak şart.Keşke daha önce yapsaydık şu işi.
Berrin:Babamın Cemile kurtulacak demesi rahavete sürükledi bizi.Ama hata ettik galiba haklısın.
Ahmet:Bildiğin bi avukat var mı?
Berrin:Var ama ne bilim bu durum başka.Kime güvenilir ki!
Ahmet:Benim bildiğim bi avukat var olukça güvenilir,dürüst.Ama bilmem ki!
Berrin:Neyi bilmezsin?
Ahmet:Bizim davalarımıza bakan bi arkadaş. Ama ğer istersen
Berrin:Sen güveniyorsan
Ahmet:Tamam onunla bi konuşalım,akıl danışalım daha sonra karar verirsin.
Berrin:Olur
Ahmet:Ama önce fakülteye gitmemiz gerek
Berrin:Neden?
Ahmet:Avukatla bağlantısı olan arkadaşları bulmak için.Benim avukatla direk bağlantım yok.
Berrin:Ben fakülteye gitmek istemiyorum.Bu halde görünmek istemiyorum.
Ahmet:Ne varmış halinde?
Berrin:Yorgunum,uykusuzum,ne haldeyim,nasıl görünüyorum bilmiyorum.
Ahmet(yüzünde tatlı bi gülümseyişle)Çok iyi görünüyorsun.Her zaman ki gibi çok güzelsin(bu sözün üzerine ne denir ki)Gidiyormuyuz fakülteye?
Berrin:Gidiyoruz(Sana hayır demesi mümkünmü)

Fakültede
Ahmet kızla konuşup kendisini bekleyen Berrin'in yanına gelir

Berrin:Ne oldu?
Ahmet:Avukat arkadaşa ulaşacaklar,bize haber verirler.Bekliycez
Berrin:Bekliyecek miyiz?
Ahmet:Sakin olmalıyız.Bu işler böyledir beklenir.Hadi gel biraz oturalım çay içelim.
Berrin:İçelim

6. Bölüm/Berrin-Ali-Mete Kavga Sahnesi

Berrin şimşek gibi içeri girdi.
-Nerede o?
Hasefe Nine, Osman'ı sakinleştirmeye çalışırken:
-Berrin, kızım. Gözünü seveyim, bak...
-Babaanne nerede o?!
-Yatak odasında.

Berrin topallayarak, zar zor çıktı merdivenlerin basamaklarını. Yatak odasının kapısına yüklendi:
-Aç şu kapıyı, sana söyleyeceklerim var!
Hızla kapıya vurmaya başladı:
-Aç şu kapıyı. Aç, aç, aç!
Hıçkırıklarını kontrol edememişti Berrin. Kapının arkasındaki Ali, usulca ağlıyordu. Berrin:
-Beni rezil ettin Allah'ın belası! Gurur duy şimdi kendinle gurur duy. Bütün bunların sebebi sensin. Bütün başımıza gelenler senin eserin. Annemin hayatını kararttın şimdide çocuklarının hayatını karartıyorsun!
Ali, Cemile'nin astığı fotoğraflara baktı. Onun çocukları. Berrin'i duyamıyordu artık, kendi anılarında kaybolmuştu.

Berrin, ilk göz ağrısı... Berrin'in babasına karşı olan sevgisi zamanla nefrete dönmüştü. Ali'nin de. En azından öyle sanıyordu. Anne babaların çocuklarına karşı nefreti olmaz, gönüllerinin kıyısında hep sevgi vardır onlar için. Ali bu sevgiyi en çok bebeğinin fotoğrafına bakarken hissetti. Kabul edemese de bugün onun için çok endişelenmişti.

Berrin, giderek bitkin düşüyordu. Hıçkırıkları, Ali'nin yüreğindeki kapanmamış ama önemsenmeyen bir yarayı kanatıyordu. Berrin'in çığlıkları, hıçkırıkları onu gittikçe yoruyor ama buna rağmen rahatlıyordu. Yılların hesabını sormak onu rahatlatıyordu. Yıllarca en büyük çocuk olmanın zorluklarını çekmiş, her şeyi ilk o anlayabilmişti. Bunca yükün altında kalıp hesap sormak tabii değil miydi?
Berrin nefesi kesilerek:
-Dışarı çık, çık dışarı!
diye bağırdı.
Son gücüyle dizleri üzerinde doğrulmaya çalıştı. Kuvveti tükenmişti. Şimdi, bedeni bir kuş kadar hafif ve ele avuca sığmazdı. Kapı kolunu kavramak için elini uzattı, tutamadı, tutunamadı. Görüntüler bulanıklaşıyor ve bir bir kayboluyorlardı. Son bir iç çekişle sarsıldı ve kendini birden boşlukta buldu. Zihninin bulanık bir köşesinde aceleci bir zil çaldı.
Hasefe Nine kapıyı açtı. Mete:
-Hayırdır babaanne, yüzünden düşen bin parça?
Osman herşeyi bir çırpıda anlattı. Hasefe Nine:
-Anladınız mı şimdi neden yüzümden düşen bin parça?
-Neredeler babaanne?
Aylin engel olmaya çalıştı:
-Mete!

Mete hızla çıktı merdivenleri. Trabzanın arasından güçsüz bir el. Berrin yerde baygın yatıyordu. Mete beyninden vurulmuşa döndü:
-Abla? Abla? Bacağı sarılı ablamın!
Aylin kolonya şişesini getirdi:
-Abla? Abla hadi kalk, abla hadi aç gözünü!
-Abla, abla?! Babam yaptı değil mi bunu? Dövdü değil mi ablamı? Bacağı sarılı ablamın!! Nerdede babam? Yatak odasında değil mi?
Mete'nin endişesi, yerini öfkeye bıraktı:
-Aç şu kapıyı artık!
Ali'nin zihninde minik bir oğlan çocuğu vardı artık. "Baba" diye kekeleyen, gülücükler saçan. Kaygısız, neşeli bebek...
-Aç kapıyı! Aç kapıyı!
Berrin, keskin bir koku ve Mete'nin haykırışlarıyla uyandı.
-Mete gel yardım et.
Mete ablasına üzüntüyle baktı.
-Abla?
Ali'nin aklını iki şey kemiriyordu. Biri çocuklarının çığlıkları, öteki de Carolin'in şen kahkahalarıydı. "Neden bunları yaşadım?" diye düşündü son bir kez. Onun hatası, suçu kendinde aramamaktı...

Not: Umarım beğenirsiniz, yorumlarınızı bekliyorum.

6. Bölüm |Osman konusması

babam bir gun bana barometreden soz etmisti
hava basincini olcmeye yarayan bir alet
denizciler firtinalari onceden fark etmek icin kullanirlarmis
hava basinci duserse
firtina cikacak anlamina gelirmis
benim barometrem karnimdaki alevlenme ve yuregimin pirpirlanmasiydi
o zaman anlardimki
evin havasindaki basinc dusmekte
anlardim ki firtina yakin
__________________